تاثیر درماندگی مالی بر کیفیت اقلام تعهدی

این پژوهش به بررسی تأثیر میزان درماندگی مالی بر کیفیت اقلام تعهدی شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می پردازد. برای انجام این پژوهش، تعداد 20 شرکت درمانده مالی مشمول ماده 141 اصلاحی قانون تجارت ایران طی 2 سال متوالی در دوره پژوهش و همچنین 40 شرکت غیردرمانده مالی مشابه عدم شمول ماده مذکور، در دوره زمانی 1379-89 بررسی شده است. متغیر مستقل مورد استفاده در این پژوهش میزان درماندگی مالی است که طبق مدلی پیشنهادی برای شرکتهای ایرانی، براساس رگرسیون لجستیک پیشرو، از بین 24 نسبت مالی حائز اهمیت در زمینه پیش بینی درماندگی مالی به دست آمده است. مدل فوق شامل 6 نسبت مالی معنی دار می باشد که بر این اساس شرکتها به 3 ناحیه نهفتگی (عدم درماندگی مالی)، کسری وجه نقد و عدم قدرت پرداخت دیون مالی و تجاری (ناحیه تردید یا خاکستری) و عدم قدرت پرداخت دیون کامل (درماندگی مالی کامل) جهت آزمون فرضیه های فرعی، تقسیم بندی شده است. متغیر وابسته این پژوهش، کیفیت اقلام تعهدی است که بر اساس مدل فرانسیس و دیگران( 2005 ) مورد محاسبه قرار گرفته است. از داده های سالهای 1379 و 1389 تنها در محاسبه کیفیت اقلام تعهدی استفاده شده است. برای تعیین روابط مذکور از مدلهای رگرسیونی چند متغیره طی دوره 9 ساله پژوهش استفاده محاسبه و سپس داده ها با استفاده Excel تجریه و تحلیل شده است. متغیرهای پژوهش با استفاده از نرم افزار تجزیه و تحلیل شده است. به طور کلی نتایج حاکی از آن است که SPSS از نرم افزار 16 رابطه بین میزان درماندگی مالی و کیفیت اقلام تعهدی شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران منفی، و معنی دار نیست. همچنین، در ناحیه درماندگی مالی کامل، رابطه بین این دو متغیر منفی، نسبتاً ضعیف و معنی دار بوده ولی در دو ناحیه کسری وجه نقد و نهفتگی این رابطه معنی دار نبوده است.